پلنگ چشم هات

می نویسم و سیاه می کنم

واژه هام ، رنگ چشم هات نیست

گربه ی سیاه شعر های من...

نه، نه ، این پلنگ چشم هات نیست

این تو نیستی ، نه ، این تو نیستی

این منم، منی که بی تو خاک شد

این منم ، که یک شب از نوشته هات

مثل یک سؤال ساده پاک شد

این منم، منم، ببین، نگاه کن

خسته و سیاه و سرد و بی رمق

دارم از لب تو دور می شوم

جمله جمله...خط به خط...ورق ورق

این تو نیستی،نه،این تو نیستی

این منم ، مني که از تو دل خورم

می نویسم از تو...از تو خالیم

می نویسم ، از گلایه ها پرم

می نویسم و سیاه می کنم  

بس که دورم از شب نگاه تو

بس که چشم واژه ها و بیت هام

گُر گرفته از تب نگاه تو

می نویسم و تو نیستی که باز

آسمان ببارد و ترم کند

نیستی که باز این درخت پیر

خم شود به پام و باورم کند

می نویسم و سکوت می کنم

می نویسم و سیاه می کنم

آه...من چقدر صاف و ساده ام

من چقدر اشتباه می کنم...